Yapay Zeka Eğitim Paradigmasının Evrimi: Merkezî Kontrolden Merkeziyetsizlik İş Birliğine Teknolojik Devrim
AI'nın tüm değer zincirinde, model eğitimi en fazla kaynak tüketen ve en yüksek teknik engelli aşamadır; bu, modelin yetenek sınırını ve gerçek uygulama etkisini doğrudan belirler. Çıkarım aşamasındaki hafif çağrılara kıyasla, eğitim süreci sürekli olarak büyük ölçekli hesaplama gücü yatırımı, karmaşık veri işleme süreçleri ve yüksek yoğunluklu optimizasyon algoritmaları desteği gerektirir; bu, AI sistemlerinin inşasının gerçek "ağır sanayi"sidir. Mimari paradigmalar açısından, eğitim yöntemleri dört kategoriye ayrılabilir: merkezi eğitim, dağıtık eğitim, federatif öğrenme ve bu makalenin odaklandığı Merkeziyetsizlik eğitimi.
Merkeziyetsiz eğitim, en yaygın geleneksel yöntemdir ve tek bir kurum tarafından yerel yüksek performanslı kümelerde tüm eğitim süreci tamamlanır. Donanım, alt yazılım, küme planlama sistemi ve eğitim çerçevesinin tüm bileşenleri, tek bir kontrol sistemi tarafından koordine edilerek çalıştırılır. Bu derin işbirliğine dayalı mimari, bellek paylaşımını ve gradyan senkronizasyonunu sağlar.